Searchable Lemmata: monile (L), monilium (L).
Alternate Forms: munila, monilia, munile, monlini, monilibus, moniliorum.
1a(n.)
Jewellery;
necklace or collar.(ante 700 - circa 1250)
4. Torques sunt circuli aurei a collo ad pectus usque pendentes. Torques autem et bullae a viris geruntur; feminis vero monilia et catella. Dictae autem torques quod sint tortae, et bullae quod similes sint rotunditate bullis quae in aqua vento inflantur.
[DOE ISID. Etym. (19,31,11)]
5. Monile ornamentum ex gemmis est, quod solet ex feminarum pendere collo; dictum a munere. Hoc etiam et serpentum dicitur, quia constat ex amphorulis quibusdam aureis, gemmisque variis in modum facturae serpentis. Nonnulli hoc et (segmentum dicunt, ut Iuvenalis (2,124):) Segmenta et longos habitus; licet et segmentatas vestes dicamus, ut ipse (6,89): Et segmentatis dormisset parvola cunis.
[DOE ISID. Etym. (19,31,12)]
7. Pulchra est gena tua amica mea sicut turturis collum tuum sicut monilia murenulas aureas faciemus tibi uermiculatas argento feger is levr hagospind ðin mego min svæ tvrtvres svire ðin svælce svirbeg bvlas gyldenno gidoe ve ðe giberbedo svlfere.
[DOE DurRitGl 1 (Thomp-Lind) (0022 (4.1))]
Sex: Male, Female Ceremonial: No
Body Parts: Neck.
1b(n.)
Jewellery;
brooch, clasp or pin.(circa 1200 - circa 1475)
4. stetit in medio circuli ponens quatuor monilia in modum crucis in fimbriis ejusdem circuli in quibus monilibus inscripta erant verba salutifera scilicet Jhesus Nazarenus etc.
Other.
[DMLBS Ghost Stories (417) circa 1400]
Sex: Male, Female Ceremonial: No
Body Parts: Neck.
1c(n.)
Jewellery;
jewel, jewellery or an ornament (by extension in general contexts). Also with figurative uses.(ante 1100 - 1300)
2. debellata Norwallia per Johannem regem Anglie, princeps ejus Lewelinus cum rege pacificatur, datis obsidibus et terris multis cum decima vaccarum et aliis monilibus multis
Historic.
[DMLBS Ann. Tewk. (I 60) circa 1241]
Sex: Male, Female Use: n/a Ceremonial: No
Body Parts: N/A.
Definite, Classical Latin, from a root meaning 'neck' and cognate with e.g. Old English mene (q.v.).
WF: Borrowed into the British Isles
Etym Cog: μάννος.
References: